گروه بندی و جابجایی در بهاربند انتظار زایش

گروه بندی و جابجایی در بهاربند انتظار زایش

 

گروه بندی و جابجایی در بهاربند انتظار زایش 

 

v     هدف: هدف کاهش تنش زاهای اجتماعی، محیطی و متابولیکی با کمینه کردن تعداد تغییرات بهاربندی یک گاو است. آن را ساده بگیرید، از تغییر غیر ضروری بهاربند پرهیز کنید چون که هر تغییری منجر به کاهش ماده خشک مصرفی و افزایش سطح کورتیزول خون می گردد، که هر دو ممکن است به طور زیان باری عملکرد سیستم ایمنی و سلامت کلی دام و تولید را تحت تاثیر قرار دهد.

v     هنگامی که تغییر ضروری است، آن را فقط یکبار در هفته و آن هم اگر ممکن است در گروه های 10 راسی یا بیشتر انجام دهید.

v     از انتقال گاوها به اصطبل جدید در طول 10 روز آخر آبستنی جداً اجتناب کنید.

Ø      به دلیل تغییر غیر قابل اجتناب در تاریخ زایمان، به منظور اینکه حداقل 90 درصد از گاوها حداقل 10 روز در بهاربند انتظار زایش بمانند، میانگین روزها در بهاربند انتظار زایش باید 23-24 روز باشد.

§ هنگام انتقال گاوها از دوره Far-off به Close-up بر اساس یک برنامه هفتگی، گزارش را طوری تنظیم کنید که گاوهایی را که 21-27 روز مانده به زایش هستند، فهرست نماید.

Ø      اگر ممکن است، برای گاوهایی که دوقلو آبستن هستند  و یا در وضعیت های تنش حرارتی در تابستان خشک شده اند روزهای اندکی طولانی تری را در بهاربند انتظار زایش در نظر بگیرید چون انتظار میرود این گاوها روزهای آبستنی کمتری را تجربه کنند.

Ø      در غرب بسیاری از گله ها گاو های انتظار زایش را در بهاربندهای خشک و خاکی و ساختمان های سایبان دار قرار می دهند. در این حالت گاوها معمولاً در همان بهاربند زایش میکنند، که نیاز به زایشگاه را برطرف می کند مگر در مواردی که انتظار سخت زایی می رود.

Ø      از سیستم Bedded packs (چند لایه کاه و یا پوشال زیر گاوها مثل یک تخت خواب) برای گاوهای انتظار زایش و زایشگاه استفاده کنید.  

    در این سیستم گاوها به زایشگاه منتقل نمی شوند، بلکه در همان مکانی که در طول دوره پیرامون زایش در آن بوده اند زایمان می کنند.

مزیت آن تغییرات کمتر بهاربند و نیاز  کمتر به بررسی ساعت به ساعت است. با این وجود، فضای کافی به ازای هر دام  (9.2 متر مربع) به اندازه توجه به حفظ و نگهداری بستر مهم است.

Ø      اگر از زایشگاه استفاده می شود، جابجایی را فقط به زمان زایمان محتمل الوقوع موکول کنید، یعنی نمایان شدن سم گوساله یا سایر علائم آشکار زایمان. جابجایی دام در طول مرحله 1 زایمان ممکن است منجر به افزایش خطر مرده زایی شود. دام ها باید کمتر از 12 ساعت در زایشگاه باشند.

§         به منظور اینکه این نقشه عملی شود، اصطبل های انتظار زایش باید در هرساعت به طور دقیقی کنترل شوند. یک کارگر زایشگاه باید ساعتی یکبار در بین بهاربند قدم بزند و گاوهایی را که علائم زایمان نشان می دهند جابجا کنند.

v     در صورت امکان تلیسه ها و گاوهای بالغ را از هم جدا کنید.

Ø      برخی از محققین احساس می کنند که تلیسه ها نسبت  به گاوهای بالغ نیازمند سطوح بالاتری از پروتئین (> 15 درصد) در دوره انتظار زایش هستند.

v     تراکم دام را براساس فضای آخور در کمتر از 100% حفظ نمایید.

Ø      76 سانتی متر فضای آخور به ازای هر دام فراهم نمایید یا در بهار بندهای با سربندهای قفل شونده در فضای 60 سانتی متر، جمعیت بهاربند را به اندازه  80  تا 85 درصد تعداد سربندها حفظ کنید. رعایت همین یک مورد موجب بهبود 20 تا 30 درصدی در عملکرد دام می گردد.

Ø      به جای تکیه بر تعداد سربندها، بکوشید تادر بهاربندهای تازه زا و انتظار زایش 76 تا 91 سانتیمتر فضای آخور فراهم کنید.

§         ساده ترین راه برای رسیدن به تراکم مطلوب دام شمارش گاوها در مقایسه با فضای آخور در روز انتقال گاوها به بهاربند انتظار زایش است.

اگر 71 تا 76 سانتی متر فضای قابل استفاده در آخور در روز جابه جایی گاوها وجود دارد، در طول هفته و همینطور که گاوها زایمان می کنند و به بهاربند دیگر می روند فضای آخور بیشتر خواهد شد.

v     یک محیط خشک و تمیز ایجاد کنید.

Ø      گل و لای و تنش حرارتی نیازهای متابولیکی را افزایش ولی خوراک مصرفی را کاهش می دهد.

Ø      شرایط مرطوب و همراه با کود نیز خطر ورم پستان را افزایش می دهد که ممکن است تا گاو در بهاربند تازه زا نیاید به خوبی خود را نشان ندهد.

Ø      گاوهایی که در شرایط مرطوب زایمان می کنند ممکن است با احتمال بالاتری متریت را تجربه کنند.

Ø      زایشگاه ها باید با بسترهای تازه و وخشک پوشیده شوند و به طور مکرر تعویض گردند.

تغذیه و تحویل خوراک

v     هدف: هدف اولیه مدیریت تغذیه در دروره پیش از زایش حداقل نمودن کاهش غیر قابل اجتناب در ماده خشک مصرفی است که پیش از زایش رخ می دهد.

v     گاوهای انتظار زایش:

Ø      نیاز های انرژی و پروتئین در هفته آخر آبستنی تقریبا 15 مگا کالری NEL و 1100 گرم پروتئین قابل متابولیسم در روز می باشد.

·        سطح مناسبی از الیاف مصرفی را با خورانیدن 3 تا 3.5 کیلوگرم ADF علوفه تضمین کنیدو با استفاده از الک پنسیلوانیا برای ارزیابی خوراک تازه و باقیمانده مطمئن شوید که گاوها واقعا این مقدار را مصرف می کنند.

·        پروتئین قابل متابولیسم را به تقریبا 1100 تا 1200 گرم در روز افزایش دهید (متناظر با یک توازن مثبت 400 تا 450 گرمی در برخی از برنامه های جیره نویسی).

·        مراقب سطوح کربوهیدرات های قابل تخمیر باشید، کل NFC را به کمتر از 30 تا 32 درصد و نشاسته را به 14 تا 18 درصد برسانید.

Ø      خوراک مصرفی را نظارت کنید. این یکی از ساده ترین کنترل کننده های تغییر در عملکرد (و پیش بینی کننده تولید آینده) است ولی هنوز هم اغلب نادیده گرفته می شود.

§         خوراک داده شده به گروه های انتظار زایش و تازه زا را روزانه وزن کنید.

§         باقیمانده خوراک گروه های انتظار زایش و تازه زا را روزانه وزن کنید.

§         هدف را 5 درصد (یا بیشتر) باقیمانده قرار دهید، ولی با خرد کردن علوغه به قطعاتی کمتر از 7.5 سانتی متر و در صورت نیاز افزودن آب مطمئن شوید که جیره قابل جدا سازی نیست.

Ø      اگر از جیره های با DCAD استفاده می کنید:

§         علوفه ها، غلات و محصولات فرعی غله ای که پتاسیم پایینی دارند انتخاب کنید تا نیاز به نمک های آنیونیک کمتری داشته باشید.

§           pH ادرار را هفته ای یکبار تقریبا 10 راس گاوی که جیره DCAD پایین می خورند اندازه گیری کنید. به دنبال 48 ساعت تغذیه از جیره ای با DCAD پایین، هدف داشتن گاوهایی با pH  6 تا 6.9 است.

بسیاری از افراد میانگین pH را کنترل می کنند ولی این میانگین می تواند ما را به اشتباه بیندازد، به ویژه در شرایطی که گاوها جیره را جدا می کنند و برخی دام ها pH بالایی دارند در حالی که pH بقیه بسیار پایین است.

ویتامین E اضافی به گروه های انتظار زایش و تازه زا بدهید. سطوح ویژه تغذیه آن بستگی به نوع خوراک و اجزای خوراک دارد ولی بسیاری از مشاوران سطوح 1800 تا 3000 IU در روز رابرای این گروه های پر خطر توصیه می کنند.



 
منبع : سایت دامدار برتر